Alper Çeker'e Gezdikçe kendinde ne şehirler bulacaksınHatırında sakladığın çarşılar bulup çıkaracak gölgeniEski yazların ölü vakitlerindenTanıyacak seni arda burda tüm dalgınlıklarınRazı etmeye çalışacak yine hayallerinPeşlerine takılmaktan başka çaren olmadığına Ne görsen eski, neye dokunsan ilk özlediğin kadar ulaşılmazDoğmuş olmak için doğmayan senÇok uzaktan atılmış bir mektup…

Eğik yağmurlar altında kalan günlerdenbaşlatsam zamanı, fısıldayarak kulağınabu sefer çok şey beklemediğim ondan.Günler dönmese de ben dönsem ışığın köküne;bana yüz çevirmeden önceki haline. Eğik yağmurlar ve benim abraş günlerim,bir yanı ışık, bir yanı gölge,durur mu hâlâo değirmi çitlerde..?kar çağırdı da gitti nice güzsoğuk yıldızlar altında…

Zamanın ve güneşin beslediği miskin bıldırcınlar, Erimiş kanatlar ve ayaklar, Rüzgarın uzun takvimi, Yitmiş kayıt çizgileri En uzun ömürlü ağaçlarda. Gel bana, Ömrüm kısa, Gün boyu toprağın sıcak mıknatısıyla Kurumuş, bedensiz bir gömlek gibi. Sar göğsümü, sıvan sırtıma, Sen kaynamış sütün ince kabuğu, İnandır beni…

Kışın soğuk balıktan günlerini sayıyorum ağımda.O yaza hiç dönülmeyecek!O başlatılmamış, o varsayılan ortasında yaşanmış sevdayakılmamış bir mum gibi aklımda.Keşik ağzıyla suları iğriltenboğaza karsı durup daoraların kuşu yalıçapkınını hecelemiştikbeyaz bir yelkenli geçişiyle sulara. Kışın vurgusu açık, bağımsız bir ses,esiyor bize değmeden, bizden almadanhiç uğramadığımız bir yerlerden…

Çıkar gelir alacakaranlıkyeni sürülmüş tarlalardanher adımda biraz daha yiten topuklarıve taflan külüne kokan elleriyleçıkar gelirher solukta bir dermansız hastalığıniç kanamalarını çekerek sinesine dalgalarda çözersaçlarını alizelerfosfor su yüzüne vururbir çağanoz çıkmak istergöğsünün sarmal dehlizlerinden ağır ağır yürür gecetaşlarında otlar bitmişAspendos'un sahnesineve eski, alışkın bir oyuncu gibiokur…

-I-Ne zaman onur duysam yaza verdiğim ömürcüktenve yalnızlığımı duyarlı bir duvarla paylaşmaktan;ısınmış kuşlar getirir kibrit kutusu odalarayalnız gelişinin izleri olan bir kadının ayakları,kilimlere, çıplak betona dişi nakışlar,güneşten artırılmış menevişler… atar. Bilir gökyüzüne bakmaktanve evrenin yaratılış sırlarından korktuğumu.Oturup diker yırtığımı, söküğümükadınlığının topraksı edalarıyla.Bense erkekliğimin folkloruyla çalkarımona…

seher vaktisiliniyor yeryüzünün sürmesi gözündenkırılıyor gökyüzünün camlarıiğneler, ısırıklarla doludenizin yorgun kollarışafak gerdek sabahının pembe geliniaçıyor perdeleriniyellerin çiğden kanatlarıırgalıyor gülleri, zambakları uyanıyor delikanlıdüşünü bitiremeden– aşığımdiyor– yanığımsavurup göğsünün sapını samanını

Anız yangınları sıçramıştı yaban güllerine başakçılara sordum sordum sordum sordum tirşe gözyaşları düşüyordu cam göbeği göğsüme göcen avcılarına sordum sordum sordum sordum sazlı çatakta dolandım yeşil yareler içinde taraşçılara sordum sordum sordum sordum yar seni sordum onbaşılar kollarımı bağlıyordu uzakta taliga yollarından Tekirdağ'ın hanları yanıyordu…

Biz güz sevdalıları izleri peşindeyiz nice… eski bir aşk masalının. Gülün işvesinden bir tutam tozlar arasında.. bülbülün dileğinden bir telek kurumuş dalda… buluruz diye. Bütün bir öğleden sonra seni bekledim Nymphea, minare tuğlalarının yer ile göğü diktiği parkta. Nil çiçeğinin çividi rengini almasını seyrettim/ bulutların….

Ücra yerlerimden biri de güneş. Bir adalar haritasında gördüm kalbimi; akmıyordu -Allahım-, sadece tayf ve merdiven yeterdi anlatmaya çıkamayacağımı hayal gücümün dizgelerinden. Karanlığa yürümüşüm: kuru kalabalığa, ah yüzü sulara dönük zavallı durgun ben ayak bile basmamışım henüz kalbimin adasına. Adalara! umutsuz bir kuşatmada yiğitlik sınamaya!…

Hem kavmi hem de bireye dayalı bir şiir yazmak zor; bu zorluğu kendimde kabul etmeye çalışıyorum. Ayrıca güzellik ve adalet, duyarlılığın bende optimum noktası olsun diye uğraşıyorum. Şiir yeteneği, eğer bende varsa, bunu rıza ile kullanmalıyım: “Edep ve muhaddara vadisi”nde yazmak benim amacım. Yani özürü…

Ne arıyorum çarşıda tezgâhlardan düştü ellerim ne alıp ne satmaya uzun sokaklar düşlemek benim işim yaza bakan, kireç boyalı koştursun güneşin limondan atları alkışlanarak çırakların çürük lastik kokan nefesleriyle kimin aslıyım ben ne yüz oldum ne ayna azdı gençliğim aya doğru tutulan çarşaflar arasında anladım…

Bir keder işaretidir bozkırda insan, imge yüklü bir ağaç, salınır özür vadisinde; yıkıntı gelir ardından, leş sırtarır tene. Gün gelip bozkıra çıkınca insan geniş bir solukla bakar kendine, bakar varlıkların gözbebeğine; Yüzünde bidüzüye yağmur, yollanır Tanrı'nın metruk evine. Nicedir terk edilmiş, nicedir zamansız, son bir…

'Kâinat' bölündüğünde ordaydım bir soluk yaprak düştü payıma arşa çıktım boynumun kuru dalından deniz zambakları ektim gökbiryana silin beni bu yaşamdan silin silebilirseniz beni katran, eski hint boyası budak reçinesi şair ve alçak 'Beşer' bölündüğünde ordaydım hasta çocuklar düştü payıma göğsümden indim öksüz düğünlerine erikler…

ölülerin ak ayaklarında açar zambaklar(zambaklar) yer kurtlarının tezgâhında dokunursenin – kötüler kötüsü – yüreğin bunları bilmez ölülerin ak soluklarıyla büyür zambaklar(zambaklar) mahşerin ak bildirisidir okunursenin -yetimler yetimi- aklın bunları almaz şairlerin ölüm çiçeğidir zambaklar(zambaklar) çocukların karbeyaz uykusudursenin -mutrıplar mutrıbı- gönlün bunları çalmaz zambaklar gün gelir…

ESMER KIZIN BEKLEDİĞİ BAHARGELMEK BİLMEDİyağmurun kayısı gözleri biriktivolkanların kurumuş tükrüğündenuzayan yollardakavuniçi buğunun dibinde dem çektimisina kanatlı kumrularESMER KIZ GÖZLERİNDEISLAK İNCİLERLE BEKLEDİAH BAHAR GELMEK BİLMEDİgüz ve kış boyuyağmurun buğudan yabalarıkaldırıp gözlerimizin tuzunuazdırdılar göğün yaralarınıve deniz rüzgârlarınınyılankavi bıçaklarıçentiklerle doldurdulargezegenlerden inen kollarınıESMER KIZ KULAKLARINDAYAĞMURUN YANSILADIĞINAL SESLERİYLE BEKLEDİAH YEŞİL…

Gözyaşlarının gücü vardı eskiden;ırmak yüklü adamlardık tuz katarlarının ardınca giden,gölgemizde damlaların bıraktığı izlerdenaçılırdı hayal tuzur suda bukağısı çözülürken. Utanır arınırdık şehirde fazla kalmak suçundan;akıl danışırdık yağmura: Nasıl dönerizevlerimize doğu yollarından;nasıl fener yapıp kemiklerimizden, tütsülerizgecenin mor arılarını çıkınca kovanından? Çoraksa gece: Saçlarda yıldız, gözlerde yine yağmur,sarı…

Bir devir aşk diye beni doğurdu Aldı bedenimi Mağrip sıtmalarından Nil diplerinden söktü ruhumu Sisli denizlere açıldım bir zaman; ne altın ne meyve, yad olsun keşfettiğim kıyılar Zamanın hayatla içlendiği çöllerde bir çadırım olsun yeter Ne göreceğim aynalarda çağ bütünüyle yanılsama İşkenceye alınıyor eşkalim: Şehre…

Gidiyorum işte Hayalde gör, düşte gör. Yalnızlığın da ucuna geldim,sırtımda kederin hançeri,saplanmadan hep tehditle yürütür beni.Bilmem neden ve nasıl çıktım bu yola,vardır elbet başlangıcı bu halin;ben de bir harmandan savruldum sonunda,konmasız uçtum peşinden kadın denilen hayalin. Hayatmış ama asıl beni kandıran cilve.Yine de bir şey…

( Ç ı n g ı r a ğ ı n Ö l ü m ü 1 ) bir sesevinde doğduminanırım çanların ölümünefırtına dinince kıyacağım kendime sen çizince ben olduminanırım kumlu ellerinesen yitince kıyacağım kendime bakır damlasından soğuduminanırım zehirli yüreğineşart olsun kıyacağım kendime ( Ç…