Thaebes, Midian, Hoar Dağı.Sfenks'e benzer adları.İdumea, Ephraim, Gilead.Öyküleri benim bölünemez ilgime gerek duymazlar.Rahatlatır beni haritalar,okyanuslardan daha büyüktür çöllerdalamam içlerineçünkü haritalarda bile engindir onlar,doymak bilmez, evcilleştirilemez.Nasıl canlandırırsınız gözlerinizde bir haritayı?Burada ırmaklar, burada dağlar, köprüler, körfezler,ya da ormanlar, korku verici deniz.Büyüleyicidir haritaların efsaneleribol bol gezip tozarlar.Çılgının tekisin…

Bilirim nasıl yazılacağını.Mektuplar, notlar, sipariş listeleri,ninemin asla var olmamış çiftliğinde neşeli gezintilerimiyazarım okul kompozisyonlarında,oysa ninem Job gibi yoksulun teki.Ama açıklanamaz şeyler de yazarım:Mutlu olmak isterim, solgun.Ve mutlu değilim, acı içinde.Üzüncümden alır götürür beni, kekeleyen çanlar,ağlaşanlar arasında insan:“Hiçbir şey geri getiremez onu bana.” diyor.Yaşarım bazı şeylerin…

Gerçekten var mı Japonya?Kıyılarının yakıcılığıyla, bilmediğim bir ülke ya da?Ayaklar arasındaki halk. Genel ve bilinen.Ne isterim yüreğinden, gözlerinin sonsuz derinliğindenki dilediğince davran ama konuş.İspanya'da bir göz atsaydın bana, parmaklarımı şaklatacakve başlayacaktım dans etmeye, kırmızılara bürünmüş.Gözlerimi güneşe diktiğimde, bir hayal belirdi,kusursuz, yalnızca bir saniye içinve sonra…

Brezilyalı kadın şair ve yazar Adélia Prado,13 Aralık 1935 tarihinde Minas Gerias eyaleti Divinópolis'te doğdu. Felsefe öğrenimi gördü. Carlos Drummond de Andrade'in keşfettiği 40'lı yaşlarında şiir yazmaya başlayan Prado Brezilya'da şairliği yanı sıra eleştirmenliği ile de tanınıyor.

Gördüğüm düşü anlatmak için uyandırdım onu:masa yok, hiçbir şey destek olmuyor onlara –ak bungalovlar, karanlıktan kopmuş.Işıma yok, koku yok ya da arılık yok,yalnızca ak dallar, bol ak akış.Karanlık odada, bir canlanış: alışılmamış devinimingörünüşü.Yol bir koku anımsatıyor sana, ne dedikleriniduyumsuyorum –“Bir yeniden diriliş hazırlığı örülmekte, çanları…