Abdülkadir Bulut Yaşam Öyküsü

1943 yılında İçel'in Anamur ilçesine bağlı Akine köyünde doğdu. 1985?te Silifke'den Anamur'a giderken geçirdiği trafik kazasında yaşamını yitirdi. Anamur Ortaokulu ve Akşehir İlköğretmen Okulu'nu bitirdi. Anamur, Kırıkhan ve İstanbul'da öğretmenlik yaptı. Çeşitli ansiklopedilerin hazırlanışında çalıştı. İlkşiirleri 1960'tan itibaren Varlık, Türk Dili dergisinde çıktı. Asıl kimliğini…

Kalemözü * Abdülkadir Bulut

Bir ye adıdır şimdiYalçı Dağı'nın oralardaKalemözüVe tüfek memesine benzerBir de yere düşürülmüşBir kırlangıç yuvasına – kalemi bileli beriŞiiri arkalar gördüm Bir süyüm sudur aslındaÇıkarken toprağın içindenBir çocuk parmağı gibiİnce buharlar bırakırGökyüzüne ve toprağa – İslaklığı Kalemözü'nünŞiire yol açar Bu durumuyla KalemözüYeni bir gelenek sayılırO yüzden…

Kaçak * Abdülkadir Bulut

konuşmadığım ülkeme belliyiz onlara yorulmadan en büyük sorumlusuyuz bir uzun kartalın ve yangınların belki de bir sabahın anlamını kullanıyoruz ölü at başlarına yani yeni bir duyguda sürgünler bozgunlar geçerler gecelerimizden unutulmuşa uyan ıslaklığında yitirilmiş erdemlere ne denli hep sularında süreli bir ceylan kırık akşamları çarşılıyoruz…

İkindi Atları * Abdülkadir Bulut

ve bir kral ölüsünün aklığı sana benzerdi denizleriyle unutmadan fenike'li çocuğunu güzellerdi günü birlik evine onlar ikindi atları gecemden sunulanır erkenci dudakları uzak sularında bekliyenlerin ağıtıdır çekip-gitmesi süremde koşarlardı soluğuma tanımsız soğuk otlarında bir nice otun hep yorulmuş olmadan belki de çok belli eski bir…

Görüşmeciler * Abdülkadir Bulut

Sudan örülmüşe benziyorlar Yaklaşıp dokunsam usulcana Akacaklar şiirlerin içine Bir yaprak gibi kaldırarak Bütün sözcükleri Çekinmeden ve kendini sıkmadan Birer taş bıraksam ayrı ayrı Her birinin alnının ortasına Biliyorum ki yüzyılda ancak iner Her birinin dibine Ne ile doludur diyemiyorum ağızları Oturup konuşsak şöyle biz…

Bir Uzun Kuzgun * Abdülkadir Bulut

bir bozuk ikindidir kuzgunum antikacı yüzleriyle surlarımda göğsüme cumhuriyetler bulur bazen dedemin bile hiç görmediği yıkık bir gölgeyle kararsız daha çok intiharlanır ya da çoğalır soluğumla büyüterek gözlerini ve avını istemler o uzun dönüşünü belki de denizi sevmekten tanımlar yıkıntılarını saygılanır o benim korkularıma ıslak…

Bana Bir Gurbet Adı Gönder * Abdülkadir Bulut

Bana bir gurbet adı gönder Her yolda bir yürüme isteği Bir de anımsamak için sevdiklerimi Sarışın kızların gözleri gibi açılan Bir harnup çiçeği Bana bir gurbet adı gönder İçinden çıkamadığım çok şey var Kuşların ağzını açarak ölmesi Ve dünyadaki çiçekler içinde Fesleğenin örselenerek koklanması Bana…

Ankara * A.kadir Bulut

Niçin sevilir bir kent Ekmeği suyu insanı için mi Yoksa uğultusundaki o sürekli derinlere kaçan eskil renkten mi Yoksa gizlediği için mi suçlarımızı gökyüzünden kırlardan Niçin sevilir bir kent Bilmem ki. Ama artık zamanı geldi İtiraf etmeliyim Seviyorum bu kenti ben de Bir kadını sever…

Ülkemin Şiir Atlası * Abdülkadir Bulut

(…) IIIBen aradığım her şeyi yana yakıla aradımKaygılar taşıdım mutlaka bulmalıyım diyeAma kaldırdığım her taşın altındanÇıka çıka bir yığın böcek çıktıKimisi deliklerine kaçtı, kimisi üstüme ağdı Yol günlüklerine geçti attığım adımlarÇocukken boynunu kopardığım kuş yavrularıDüşlerimde yolumu kesip bir bir gözlerimi oydularVe eğdiğim fidanlar büyüyüp gelişinceGövdeleri…

Sen Tek Başına Değilsin * Abdülkadir Bulut

Sen tek başına değilsinYağmurda koşan taylar gibiVe toprağı iyice kavrayanKökler kadar akranın varOmuzlarında hayat ve şiirAlınterinden bir yürüyüş Sis örtse de alnını bazanDalına göre konsa da kuşlarKalem seni arkalıyor boynaGülü saklayan yaprakVe kızartan toz Çok alışkın acılı yanınGüneşte bozaran yavşanlarınIslaklığına Ellesen yorgun bir buzağıyıSırdaşın olur…

Oyuncakçı Amca * Abdülkadir Bulut

Oyuncakçı amca,Ne çok oyuncakların var;Top, tank, tüfek, tabanca…Gövdem titriyor,Onlara bakınca! N'olursun oyuncakçı amca,Bundan böyle bizlere,Oyuncak tüfekler yerine,Ak yelkenli bir gemi,Bir de süslü bebekler getir,Unutma emi? Sonra oyuncakçı amca,Senden aldığım tüfekleri,Bozarak onlardan kuş yaptım,Bana kızmazsın değil mi?

Gözyaşları Da Da Çiçek Açar * Abdülkadir Bulut

Ellerimi dokunduğum her yerdeÇığlık çığlığa kıvranıyor hayatVe ölen arkadaşların giysileriniBir kere daha dürüp koyuyor analarÇamaşır sandıklarınaGözyaşları da çiçek açar Bugün yurtyeri olsa da acılaraKayaların en sarp yerlerindekiKırlangıç yuvalarını andıran alnınBir gün terli bir gelecek uçuracakSabahlardan akşamlara kadarGözyaşları da çiçek açar Ansızın oyuna başlayan çocuklarınSesleri kadar…