Umut, yaşamın tüm renklerinin içimizde açmasıdır. O renklerin solması ne fenadır. Oluşması için umudun, bir an yeter. Çoğu zaman yitirildiğinde de çöktürür insanı. Aydınlıklar karanlıklardan sonradır. Bazen ufacık kutunun içindeki inci tanesindedir umut,ışıl ışıldır.Bazen de tünelin ucundaki sonsuz ışıktadır.Sevgilinin gözlerindeki yıldızdır pırıltılı.
Derde dermandır umut, denizlere maya çalmaktır “ya tutarsa “umuduyla. Umut insanın hakkı; çünkü düşünmektir umut. Umut yemeğini yemek için umut tohumları ekmeliyiz. Ağlamak da gülmek de umuttur. Pencereyi açık tutmaktır, umut kuşu gelirse diye.
Ümit etmeyi sevmek nasıl da güç verir insana.
Bir umut şiiri insanın içini titreten

Küçük İstavrit
Küçük istavrit yiyecek sanıp
hızla atıldı çapariye
önce müthiş bir acı duydu dudağında
gümbür gümbür oldu yüreği,
sonra hızla çekildi yukarıya…
aslında hep merak etmişti
denizin üstünü
neye benzerdi acep gökyüzü
bir yanda büyük bir merak
bir yanda ölüm korkusu
'dudağı yarıklar'denir
şanslıdır onlar, hani
görüp de gökyüzünü,insanı
oltadan son anda kurtulanlar
ama ne çare balıkçının parmakları
hoyratça kavradı onu
küçük istavrit anladı; yolun sonu
koca denizlere sığmazdı yüreği
oysa,şimdi yüzerken
küçücük yeşil leğende
cansız dostlarına değiyordu minik yüzgeci.
insanlar gelip geçti önünden
bir kedi yalanarak baktı gözünün içine
yavaşça karardı dünya
başı da dönüyordu,
son bir kez düşündü derin maviyi,
beyaz mercanı, bir de yeşil yosunu
İşte tam o anda eğilip aldım onu
yürüdüm deniz kenarına
iki damla gözyaşından ibaret sade
bir törenle
bıraktım onu denizin sularına
bir an öylece bakakaldı
sonra sevinçle dibe daldı.
gitti
tüm kederimi söküp atarak,
teşekkürü de ihmal etmemişti
birkaç değerli pulunu
elime,avuçlarıma bırakarak
balıkçı ve kedi şaşkın baktılar yüzüme
sorar gibiydiler,
'neden yaptın bunu,niye? '
'bir gün'dedim'bulursam kendimi
yeşil leğendeki küçük istavrit kadar çaresiz
son ana kadar,
hep bir umudum olsun diye.'

Dr.Serdar Sıralar