Nâzım, ne mutlu sanacân ü gönülden,ferah ve emin,«Merhaba,» diyebildin. Sene 940.Aylardan temmuz.Ayın ilk perşembesi günlerden.Saat : 9. Mektuplarınıza böyle mufassal tarih atın.Öyle bir dünyada yaşıyoruz ki en kalın kitaptan çok yazısı var : ayın, günün ve saatın. Merhaba, çocuklar. Bir geniş bir büyük «Merhaba» demek,sonra…

Kızınca üzülecek, Kırılıp incinecek, Sevilince gülecek, Çocuk nazlı bir çiçek… Çocuklar ilgi ister, Dosdoğru bilgi ister, Çoçuğu sevgi besler, Çocuk nazlı bir çiçek… Onlarındır bal-petek, Onlarındır gelecek, Zamanla büyüyecek, Çocuk nazlı bir çiçek…

Bir kuştu,Allı allı bir kuş.Her tüyüne bir çiçek bağladılarUçmadı o. Bir kuştu,Mavili mavili bir kuş.Her tüyüne bir boncuk bağladılarUçmadı o. Bir kuştu,Yeşilli yeşilli bir kuş.Her tüyüne bir çocuk kordelası bağladılarUçtu o.

Kargalar, sakın anneme söylemeyin!Bugün toplar atılırken evden kaçıpHarbiye nezaretine gideceğim.Söylemezseniz size macun alırım,Simit alırım, horoz şekeri alırım;Sizi kayık salıncağına bindiririm kargalar,Bütün zıpzıplarımı size veririm.Kargalar, ne olur anneme söylemeyin!

Dünyayı verelim çocuklara hiç değilse bir günlüğüneallı pullu bir balon gibi verelim oynasınlaroynasınlar türküler söyliyerek yıldızların arasındadünyayı çocuklara verelimkocaman bir elma gibi verelim sıcacık bir ekmek somunu gibihiç değilse bir günlüğüne doysunlarbir günlük de olsa öğrensin dünya arkadaşlığıçocuklar dünyayı alacak elimizdenölümsüz ağaçlar dikecekler

Çiçekleri ezme yavrumÇiçekler bir yüreğe benzerÇiçek ezen, insan ezer. Sakın sen kuş vurma yavrum En engin bir kardeşlikte Uçar kuşlar gökyüzünde. Tüfekle oynama yavrumŞakacığı bile çirkinBir canlıyı öldürmenin. Gel bir çiçek ol sen yavrum Kendi ülkenin renginde Şu yeryüzü demetinde.

Çocuklar için üretilen edebiyat metinleri konularım çocuğun olası dünyasından almalıdır. Yani idealize edilmiş bir dünyanın olayları, değerleri belki biz yetişkinleri ilgilendirebilir. Ama başta kimliğini çözümlemeye çalıştığımız benmer-kezli çocuk, kendisini ilgilendiren konuların dışına çıkıldığında çok çabuk dikkatini yitirir. Bu nedenle kendi çevresinde, ilgi alanındaki konular ile…

[Alm. existenzielles Denken]: Düşünen özneye ve onun varoluşuna kayıtsız kalan her türlü düşünmenin karşıtı olarak, kendi varoluşuyle ilgi içinde olan, ona içten bağlı olan düşünme.

[İng. theology, Fr. théology, Alm. tbeologie; Yun. theologia, es.t. ilâhiyat]En genel anlamda, Tanrı?nın doğasını ve özünü araştıran; tanrısal olanın kapsamını ve içeriğini soruşturan; Tanrı?nın varlığını, Tanrı?nın evrenle, evrendeki varlıklarla ilişkisini aydınlatmaya çalışan; Tanrı olgusunu bütün yönleriyle dizgeli bir biçimde ele alan bilim ya da Tanrı…

(Yalın anlamıyla) İnsanın çalışmasıyla bir erek uğruna biçim verdiği ya da yararlandığı doğal cisimler, nesneler. (Felsefede) 1- Temel özelliği yer kaplama olan varlık (Descartes).2- (Tin, ruh ve düşünün karşıtı olarak) Duyularla algılanan cisimleri kuran töz; cisimsel olanın parçalanmaz bozulmaz tözü.3- (Aristoteles felsefesinin özel kavramı olarak)…

[İng. identity, Fr.identité, Alm. İdentität, Lat. identitat, es.t. ayniyyet]Bir şeyin başka bir şey değil de zorunlu olarak kendisi olması; bir şeyin kendisiyle bir ve aynı olması, kendisinden başka bir şey olamaması; bir şeyin durumlar, koşullar değişse de kendi kendisiyle bir ve aynı kalması. Özdeşlik ilişkisi,…

1- (Genel anlamda) Özneyi her şeyin ölçüsü yapma egilimi; bütün değer ve gerçeklik yargılarını bireysel bilinç edimlerine indirge- me eğilimi.2- (Bilgi kuramı açısından) Bütün bilgilerin öznel olduğunu ileri süren görüşler: Burada özne a. genel bir özne, genellikle bilinç, b. bireysel özne, tek kişinin ben'i olarak…

Düzanlamı bir olgu olmanın ayırdedici niteliği ya da koşulu olan terim, varoluşçu felsefede, özellikle de Heidegger ile Sartre?da, insan yaşamının olumsal koşullarının, varoluşun insanın özgür seçimine olumsal yönünü dile getirmek için kullanılır.Olgusallık Heidegger ile Sartre?ın insan varoluşunun kendisini içinde bulduğu koşullar ya da karşı karşıya…

[Yun. akatalepsia]: Doğrunun ölçüsü olmadığını ilerı süren kuşkucu görüşün sonucu olan durum. Bir sorunun çözümünü araştırmanın ilkece gerekli görülmemesi durumu.